χρυσιοκόσμητος

-ον, Μ

χρυσοστόλιστος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσίον «χρυσό νόμισμα» + -κόσμητος (< κοσμητός < κοσμῶ «στολίζω»), πρβλ. εὐ-κόσμητος].